در آثار مهسا کریمیزاده، روی بازیهای فرمی تأکیدی جدی انجام شده است. با این حال یافتن تشابههای این آثار با مابهازائی خارجی، مانند هر اثر آبسترهی دیگر، کاریست دشوار. فرمها اغلب با رویکردی به دیدگاههای فمینیستی طراحی شدهاند. تأمل هنرمندانهی این آثار دربارهی زیباییهای پنهان از چشمِ این دنیا، مسحورکننده و جذاب است، و فرمها نیز شباهت عجیبی با تصاویر بزرگنماییشدهای از جهان هستی و کائنات دارند. چیدمانها فرمهایی رها هستند، همهچیز به شدت آزاد است، از قید و بندهای دست و پاگیر اثری نیست، آثار به شدت «زنانه» اند و حاصل اندیشهای زنانه؛ همانقدر سیال، همانقدر زیبا و متفاوت، و همانقدر مرموز و کشفناشده. این آثار دعوتی به تامل دربارهی اینهمه زیبایی ناب و دور از چشم هستند، و تاکیدی بر ناپایایی و سیال بودن عناصر این دنیا.
شاداب دادگر