درباره قباد شیوا ( ENGLISH )

قباد شیوا گرافیست تمام عیار و به حاصل آمده و حاصل داده ای است. چهال سال است کارهایش را از دور و نزدیک دنبال می کنم و از تداوم دلبستگی اش لذت می برم و می آموزم و برای من که کار گرافیک را پراکنده و چند سال در میان ادامه داده ام، این روح حرفه ای جدی و خلاق، الگویی همیشگی بوده است.

همشاگردی بودیم در دانشکده ی هنرهای زیبا در رشته ی نقاشی و از همان جا هم فارغ التحصیل شد و کار گرافیک را که شروع کرد، نقاش بودنش سبب شد تا «تصویرگر» درجۀ اولی بشود و همچنان تصویرگر بماند، و درجۀ اول. شیوۀ کارش چنان واضح و متشخص شد که بی تماشای امضای کارهایش، راحت می فهمیدی که کار اوست و یَلی شد میان یل های گرافیک سال های چهل شمسی که میدان تازه باز شده ای بود پر از بزرگان؛ بزرگانی که هر کدام گوشه ی تازه ای را کشف کرده بودند و مساحت را گسترش و وسعت می دادند.

یکی دو سالی هم رفت به آمریکا و با دست پُرتری بازگشت و با رنگ‌های رقیق جوهری درخشان تصویرهایی ساخت سایل و زیبا و استادانه و سهل و ممتنع و نگاهش به خوشنویسی سنتی ایرانی و بیش از همه به خط شکستۀ نستعلیق او را در میان بنیادگذاران گرافیک معاصر ایران شاخص و خاص کرد و کتاب مفصلی که از آثارش دو سال پیش منتشر شد زیرو بم این جایگاه را مشخص می کند و جایی برای توضیح واضحات باقی نمی گذارد.

دوستی دیرینه ی من با او - با همه ی فراز و فرودهایش- پر حاصل و پربار بوده برایم، و روح و طبع ظریف اش را- که گاه در هاله ای از خشکی و فاصله گذاری مستور می ماند- تحسین کرده ام و به جا آورده ام. این چند خط را می نویسم تا گواهی باشد بر حضور من در کنارش و بر رفاقتی که خود نرم و رقیق کننده ی زبری های است که در هر رفاقتی پدیدار می شنود و – شکر خدا- ناپدید می شود.